پژوهش در سلامت روانشناختی، جلد ۳، شماره ۳، صفحات ۴۹-۵۸
عنوان فارسی تأثیر آموزش برنامه " ارتقای رشد روانی- اجتماعی کودک از طریق بهبود تعامل مادر- کودک" بر خود اثرمندی والدگری و رابطه مادر و کودک زیر سه سال
چکیده فارسی مقاله از مهمترین عوامل تاثیر گذار بر رشد روانی- اجتماعی کودک، رابطه بین مادر وکودک است که خود اثرمندی والدگری بر آن موثر است. هدف این پژوهش این بود که بررسی شود آیا آموزش برنامه ارتقای رشد روانی- اجتماعی کودک می­تواند رابطه مثبت مادر- کودک و خوداثرمندی والدگری را افزایش دهد. روش این پژوهش شبه آزمایشی با گروه کنترل بود. نمونه اولیه از 43 مادر کودک زیر سه سال به روش داوطلبانه از سه مهد کودک بیمارستان های رضوی، قائم و امام رضا شهر مشهد انتخاب شدند و سپس به صورت داوطلبانه به گروه های آزمایش و کنترل واگذار شدند. آزمودنی­ها در مرحله پس آزمون به 30 نفر کاهش یافتند. مادران در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری پرسشنامه های رابطه والد و کودک و خوداثرمندی والدگری را تکمیل کردند. سپس نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مداخله خوداثرمندی والدگری را به طور معناداری افزایش داد اما رابطه مثبت مادر و کودک افزایش نیافت. در حوزه های رابطه، وابستگی افزایش یافت. اما سایر حوزه ها مثل تعارض و نزدیکی افزایش معناداری نداشتند. به نظر می رسد علارغم ارتقای آگاهی و افزایش احساس خوداثرمندی والگری، رابطه مثبت مادر و کودک تحت تاثیر عوامل دیگری چون زمان کوتاه برای تاثیرگذاری، تمرینات ناکافی، حجم نمونه کم و عوامل کنترل نشده دیگری واقع شده باشد
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The impact of psychosocial Child Development training program, done through improvement of mother-child interaction, on parental self-efficacy and relationship between mother and child under three
چکیده انگلیسی مقاله One of the most effective factors on child psychosocial development is the relationship between mother and child which is affected by parental self-efficacy. The aim of study was to investigate whether Psychosocial Child Development training program can increase positive mother-child relationship and parental self-efficacy. The method of this study was semi-trail with control group. primary samples were 43 mothers of children under three that were selected voluntarily from Imam reza, Qa’em and Razavi Kindergartens in Mashhad, Iran.and then they were voluntarily put in the experimental and control group. In the posttest stage, the samples of the study decreased to 30 subjects. Mothers filled out child-parent relationship and parental self-efficacy questionnaires in pretest, posttest and follow-up stages. Then the Data was analyzed by repeated measures analysis of variance. Results showed that Intervention increased parental self-efficacy significantly, but Positive mother-child relationship didn’t increase. In the domains of relationship, dependency increased but other domains such as conflict and closeness didn’t increase significantly. It seems that in spite of increasing of knowledge and parental self-efficacy, mother-child relationship was affected by other factors such as shortage of time for affecting, insufficient exercises, small sample and other uncontrolled factors.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله زهره ابارشی | zohre abareshi
دانشگاه شهید بهشتی تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)

کارینه طهماسیان | karineh tahmasian
دانشگاه شهید بهشتی تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)

محمد علی مظاهری | mohamad ali mazaheri
دانشگاه شهید بهشتی تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)

لیلی پناغی | leili panaghi
دانشگاه شهید بهشتی تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)

نشانی اینترنتی http://rph.khu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-3-102&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات