اقتصاد فضا و توسعه روستایی، جلد ۱، شماره ۲، صفحات ۱۲۹-۱۴۶
عنوان فارسی رویکرد محلی گرایی در معماری روستاهای ایران
چکیده فارسی مقاله استقرار و بر پا نمودن سکونتگاه­ها در طول تاریخ از طریق برقراری و تعامل سازنده انسان با محیط شکل گرفته و فراز و فرود شهرها و روستاها در طول تاریخ متأثر از میزان عمل نمودن به چنین تعامل و ارتباطی بوده است. روستاهای ایران از مهمترین مصداق­های ارتباط سازنده و منطقی انسان و محیط محسوب می شوند که سکونت گزینی بخش قابل توجهی از جمعیت کشور در آن ها شاهدی بر این موفقیت بوده است. سکونت حدود 70% جمعیت کشور در روستاها در سال 1335 موید این ارتباط است و وجه مشخصه محیطی مکانی شمار بسیاری از شهرهای امروز که روستاهای گذشته بوده­اند شاهد دیگری بر این ویژگی است. مروری بر معماری و بافت سکونتگاهی روستاهای ایران تا قبل از دوران معاصر موید ویژگی­هایی از پایداری مکانی است که تأمل در آن می­تواند به حل برخی مشکلات سکونتگاهی که امروزه مبتلابه معماری، شهرسازی و روستاسازی است کمک نماید. مقاله پیش روی بر این بنیان استوار است که کالبد روستا متأثر از حکمت محیط و مکان، با ماهیتی جامع و چندبعدی، اجزاء به هم پیوسته و مرتبطی است که مسکن و بافت از پیوند و همبستگی و تعامل منطقی و هدفمند آنها شکل می­گیرد. تحقیق حاضر با هدف شناخت و تحلیل عنصرهای محلی در معماری مسکن روستایی، با استفاده از مطالعات و سوابق موجود، بر تشابهات و تباین­های تاریخی و موجود مسکن روستایی در مناطق مختلف کشور تأکید دارد. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است و داده­ها از طریق مستندات کتابخانه­ای و آمارهای رسمی تهیه شده است. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که نخست مساکن بومی روستایی ایران دارای چهار الگوی کلی با تفاوت­های مشخص است. سپس استان­های گیلان، مازندران، همدان و یزد در زمینه وجه کالبدی مسکن روستایی از سطح بالاتری نسبت به سایر استان­ها برخوردارند و در نهایت مساکن روستایی استان­های یزد، اصفهان و تهران از امکانات رفاهی و آسایشی بیشتر برخوردارند و مساکن روستایی استان سیستان و بلوچستان در مجموع سخت­ترین شرایط را دارند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله ایران ، روستا ، مسکن ، مسکن روستایی ، محلی گرایی ،
عنوان انگلیسی Endogenous Approach Regarding the Architecture of Iranian Villages
چکیده انگلیسی مقاله Through histroy, the establishment of rural villages has exemplified itself in man-environment interactions. That is ebbs and falls of these settlements are dictated by this sort of reciprocal relationship. Iranian rural settlements indicate the man-land interactions as well. That is the presence of over 70 % of rural population in 1335 proves this fact. However, the thorough reviews on rural architecture in the past show a prominent element of sustainability. This by itself supports this fact physical proportions of rural areas are based on some interrelated components. That is dwellings are the outcome of these interrelations and interactions and multi-faceted components. This study emphasizes on historical variations and contrasts regarding Iranian rural settlements taking into consideration the analysis of rural dewllings architectural elements. The research method is based on descriptive – analytical Methods as well as documentary and statisticalinformation. This study suggests that Iranian rural dewellings fall into four categories including northern, mountainous, central, and southern coastal regions. Physically speaking, rural dwellings pertaining to Guilan, Mazandaran, Hamedan, and Yazd possess higher quality. However, taking into account all measures, Yazd, Isfehan, and Tehran's rural dwellings possess higher comfort as well as welfare levels. Conversely, rural dwellings associated with Sistan and Baluchestan experience the highest and harshest conditions
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محسن سرتیپی پور | mohsen sartipipour
دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)

نشانی اینترنتی http://serd.khu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-3-90&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله دریافت فایل مقاله
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات