مفهوم کیفیت زندگی متشکل از مفاهیمی همچون بهگشت که تمرکز بر جنبه شخصی دارد تا مکان خوب که تمرکز بر موقعیت دارد، می باشد.مسکن به عنوان نیاز اولیه بشر و تامین کننده حس رضایتمندی او نقش اساسی در بهبود کیفیت زندگی ایفا می کند.تأکید بر صنعتی‌سازی و ارائه الگوهای غیربومی مسکن در شهرهای کشور، نگاه یکسان‌ساز بر جامعه غیرهمگن است که باید به عنوان امری منسوخ تلقی شود.در این شرایط که قرنطینه خانگی یا طرح فاصله‌گذاری اجتماعی تنها راه قطع زنجیره انتقال معرفی شده، این تحقیق به دنبال بررسی عوامل کالبدی-اجتماعی در کیفیت انواع گونه های مسکن برای حضور طولانی مدت انسان درشرایط قرنطینه است و تلاش شده تا شاخص ها و مولفه های کیفیت گونه های مختلف مسکن استخراج و تاثیر هریک از عوامل درتحمل شرایط قرنطینه درگونه های مختلف مسکن تهران بررسی گردد.روش بر اساس هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی-تحلیلی و با تکنیک تطبیقی است.جهت گردآوری اطلاعات از روش اسنادی و میدانی و پرسشنامه استفاده شده و برای تحلیل داده ها از آزمون T تک نمونه ای و آزمون میانگین و جهت بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولوموگروف-اسمرینوف استفاده‌ شد.جامعه آماری تحقیق شامل ساکنان گونه های مختلف مسکن در تهران به تعداد381نمونه می باشد.سنجش شاخص های تحقیق با طیف لیکرت و با میانگین مفروض3 وتعداد 3شاخص و9مولفه و49سنجه انجام شده است.این شاخص ها شامل شاخص های کالبدی،اجتماعی،فرهنگی هستند.طبق نتایج بدست آمده،مجتمع های مسکونی دارای بیشترین سطح رضایت(میانگین 4.41) از عوامل کالبدی-اجتماعی درکیفیت زندگی ساکنان گونه­ های مختلف مسکن درشرایط قرنطینه می باشند.میزان شاخص های اجتماعی، کالبدی،عملکردی درمجموع برای گونه ­مجتمع مسکونی وضعیت بهتری را نشان می دهند.با جمع بندی این شاخص ها و بررسی کلی عوامل کالبدی-اجتماعی درکیفیت زندگی ساکنان گونه­ های مختلف مسکن در شرایط قرنطینه؛ مشخص شد که مسکن اپارتمانی دارای کمترین میزان رضایت(3.77) ازعوامل کالبدی-اجتماعی کیفیت زندگی در شرایط قرنطینه است.