آر. اِم. ِ هِر از دو شیوۀ نوین و بدیع از فایده‌گرایی سخن گفته است؛ یکی فایده‌گرایی دوسطحی و دیگری فایده‌گرایی ترجیحی. فایده‌گرایی دوسطحی به نزاع میان فایده‌گرایی عمل‌گرا و قاعده‌گرا پایان می‌بخشد و مکاتب وظیفه‌گرایی و فایده‌گرایی را نیز بایکدگر آشتی می دهد. از نظر او، فایده‌گرایی دوسطحی لازمه و مقدمۀ فایده‌گرایی ترجیحی است. در فایده‌گرایی ترجیحی، معیار خوبی و فایده همانا ترجیحات ذهنی و فردی فاعل اخلاقی است. هِر براین باور است که فاعل اخلاقی برای سازگار و همخوان کردن ترجیحات مخالف از قوه تخیل بهره می‌گیرد. بدین سان که فاعل اخلاقی هنگام رویارویی با ترجیحات مخالف، خودش را به جای دیگران میگذارد و ترجیحات آنها را با ترجیحات خود می‌سنجد و سرانجام به ترجیح قوی‌تر‌می‌گراید.