|
پژوهش در طب ورزشی و فناوری، جلد ۱۴، شماره ۱۱، صفحات ۱۵-۲۶
|
|
|
عنوان فارسی |
تأثیر دوازده جلسه تمرین با شدت زیاد در وضعیت هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد بیهوازی افراد ورزشکار |
|
چکیده فارسی مقاله |
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید در وضعیت هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد بیهوازی افراد ورزشکار بود. آزمودنیهای این تحقیق 16 نفر دانشجوی داوطلب مرد بودند. آزمودنیها به دو گروه هشتنفرۀ تمرین در وضعیت هایپوکسی (ارتفاع 3300) و نورموکسی تقسیم شدند. عملکرد بیهوازی (اوج توان،میانگین توان) ازطریق اجرای آزمون وینگیت و غلظت لاکتات قبل و بعد از آزمون وینگیت اندازهگیری شد. 24 ساعت بعد، Wmax در وضعیت هایپوکسی مشخص و 48 ساعت بعد میزان Wmax در وضعیت نورموکسی تعیین شد. برنامۀ تمرین هر دو گروه ازنظر شدت (یک دقیقه با شدت80درصد-85درصدWmax و دو دقیقه با شدت 50درصد Wmax) و مدت تمرین (30 دقیقه) یکسانسازی شده بود. برنامۀ تمرینی شامل دوازده جلسۀ پیدرپی بود. بعد از آن، متغیرهای پیشآزمون مجدداً اندازهگیری شد. پساز تعیین توزیع طبیعی دادهها بهوسیلۀ آزمون کلموگروف- اسمیرنوف، آزمون t وابسته و مستقل با سطح اطمینان 0.05≥p نشان داد این دورۀ تمرینی باعث بهبود در عملکرد بیهوازی در هر دو گروه شد. همچنین غلظت لاکتات در 5 دقیقه بعد از آزمون وینگیت در هر دو گروه کاهش داشت، اما تفاوتی بین دوازده جلسه تمرین تناوبی در وضعیت هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد بیهوازی مشاهده نشد. درنتیجه میتوان بیان کرد دورۀ تمرینی بهکارگرفتهشده در این تحقیق میتواند باعث بهبود عملکرد بیهوازی شود، اما مدت و شدت هایپوکسی در این تحقیق بهاندازهای نبوده است که بتواند عملکرد بیهوازی را در گروه هایپوکسی نسبت به نورموکسی بهبود بخشد |
|
کلیدواژههای فارسی مقاله |
هایپوکسی، نورموکسی، Wmax، تمرین تناوبی شدید |
|
عنوان انگلیسی |
The effect of twelve session high intensity interval training in haypoxic and normoxic conditions on anaerobic performance in athletes |
|
چکیده انگلیسی مقاله |
The aim of the present research is comparing the effectof periodic trainingin hypoxic and normoxic conditions on anaerobic performance of athletes .Subjects of this research were 16 male volunteer students.Subjects were divided to two groups of eight by exercising in hypoxic condition(H 3300) normocytic.Anaerobic performance (peak power, average power) through the Wingate test and lactate concentration were measured before and after the Wingate test.After 24 hours in hypoxic condition,and after 48 hours in normoxic condition the measures of W max were determined.The intensity of exercises in both groups (one minute with intensity of 80% -85% Wmax, and two minutes with 50% Wmax) and exercise duration (30 minutes)were equalized. The training program consisted of 12 sessions in a row. After that the pre-test variables were measured again .After testing the normal distribution given by Kolmogorov – Smirnov test, dependent and independent t-Test with a confidence level of 0.05 ≥ p showed that this training improved aerobic performance in both groups, also five minutes after the Wingate test lactate concentration was decreased in both groups, but there was no difference between the 12 sessions of the periodic training in hypoxic and normoxic conditions on anaerobic performance. So it can be stated that the training used in this study can improve the anaerobic performance, but the severity and duration of hypoxia used in this study was not so much to improve anaerobic performance in hypoxic group more than normocyticone |
|
کلیدواژههای انگلیسی مقاله |
Hypoxia, Normoxia ,Wma Intenseperiodic Training |
|
نویسندگان مقاله |
حمید رضا برزگر پور | Hamid Reza Barzegar Pour
فریبرز هوانلو | Fariborz Hovanloo
حمید رجبی | Hamid Rajabi
ناصر عسگرزاده | Naser Asgarzadeh
|
|
نشانی اینترنتی |
http://jsmt.khu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1255-1&slc_lang=fa&sid=1 |
فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
کد مقاله (doi) |
|
زبان مقاله منتشر شده |
fa |
موضوعات مقاله منتشر شده |
عمومی |
نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|